Wie huilen kan ,
begrijpt de taal die tranen spreken …..
De golven van mijn denken ,
zijn als eb en vloed .
Het water van mijn tranen ,
zijn vaak bitter maar ook zoet .
De storm van mijn gedachten ,
gaat soms wild tekeer .
De stilte van mijn huilen ,
bevrijd me telkens weer …..
Soms mis je iemand waarmee je kan lachen .
Soms mis je iemand om mee te huilen .
Soms mis je iemand waar je alles mee kan delen
maar soms is het fijn om even alleen te zijn …..
Van buiten zo gewoon ,
van binnen een verwarring .
Niemand die het hoort ,
niemand die het ziet .
Het huilen zonder tranen ,
het stil intens verdriet .
Soms zijn de sterksten onder ons
mensen die lachen door hun pijn .
Huilen achter gesloten deuren
en een strijd leveren waarvan niemand iets weet .
Soms moet je zomaar huilen ,
dan voel je zoveel pijn .
Dan wil je even schuilen
en warm geborgen zijn .